ENGLISH NOTES
by teejo

in the dutch town of groningen (not far away from the north of germany too) a CAPTAIN BEEFHEART TRIBUTE EVENING has been organized with a program including music of the 'classical' composers john cage - a piece played on 'amplified cactus' (?!) - and iannis xenakis. as the show takes place in collaboration with the 'centre culturel français' the french ten-piece band tous dehors also makes their debut on dutch stages. besides that the local group planet orange will perform some beefheart classics, and an occasional 'magic band' - with bob fosko from 'de raggende manne' - will close the evening with a set of which no details are known...

*

DUTCH NOTES

persbericht:
Tous Dehors, Planet Orange, Oostendorp & Marinissen, Vermeulen/Arling Bros. & BOB FOSKO
Tropical Hot Dog Night

Het Grand Theatre, Prime en het Centre Culturel Français halen op de valreep van de eeuw nog even uit met een bonte avond waarin de legendarische klanken van Captain Beefheart centraal staan. In de ruim vijftien jaar dat Don van Vliet (1941, Glendale, Californië) alias Captain Beefheart actief was, zette hij met zijn Magic Band een stempel op de muziek van de twintigste eeuw. Captain Beefheart werd gedreven door een muzikale visie op de grens van gekte en genialiteit die in het bijzonder tot uitdrukking kwam in zijn bizarre meesterwerk Trout Mask Replica. Beefheart is een componist die zijn eigen dada ontwikkelde. Als startpunt werd de blues uitgebeend tot een rauwe schreeuw overbleef, waaraan in een eigenzinnige mix elementen uit de jazz, rock en poëzie verbonden werden. Don van Vliet is sinds 1982 niet meer actief in de muziek. Hij leeft teruggetrokken in Noord Californië en concentreert zich op het schildersvak.

Het duo Oostendorp & Marinissen brengt werk van Cage en Xenakis. Van John Cage staat 'Child of Three' op het programma, dat toepasselijk op versterkte cactus wordt uitgevoerd. Verder klinken het op Afrikaanse ritmiek geïnspireerde 'Rebonbs' van Iannis Xenakis en een stuk van Tjeerd Oostendorp voor tuba, slagwerk en elektronica. Daarna is er de Nederlandse première van de sensationele Franse 10-mansformatie Tous Dehors. De Groninger band Planet Orange stort zich heldhaftig op enkele Beefheart-classics en tot besluit laten de gebroers Vermeulen en Arling zich door zanger Bob Fosko (die de eerder aangekondigde David Dramm vervangt) omtoveren tot een heuse Magic Band.

REVIEW 1

in dutch by willem schwertmann 30 december 1999
english summaries and translation by the gorillacrow

En het werd een tropical hot dog night. Verrassend en fascinerend vooral. Van half negen tot iets van half twee traden vier formaties op die ieder ongeveer van drie kwartier speelden: Oostendorp en Marinissen, Tous Dehours, Planet Orange en de gelegenheidsband bestaande uit de gebroeders Vermeulen en Arling (van de Corrie van Binsbergen band) en Bob Fosko.

Waarom dit als een Beefheart avond werd aangekondigd was niet altijd even duidelijk. Behalve dan dat in de pauzes Beefheart over de speakers klonk. En het publiek was wat ouder dan wat je op meer reguliere popconcerten aantreft. Hanneke Kappen was er trouwens ook en ze genoot zichtbaar.

and it got a tropical hot dog night. mainly surprising and fascinating. why all this was announced as a beefheart evening wasn't always thát clear. except that during the breaks beefheart was played on the speakers. and the audience was a bit older than the one you find at the more regular pop concerts.

*

Zeker met de openingsact Oostendorp en Marinissen was de relatie met Beefheart ver te zoeken. Niettemin verrassend en fascinerend om te zien. O & M vertolken werk van John Cage en Xenakis, moderne componisten dus. Vier nummers deden ze: 3 x solo en 1 x samen. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Éen nummer voor trommels en 'woodwork', een solo op tuba en een duet tussen tuba en trom. Geen muziek die je 's avonds thuis lekker opzet, maar life wel fascinerend, je kon tijdens het optreden een speld horen vallen. Geen gewoon recht toe recht aan trommelwerk maar zeer complex, onverwacht, maar toch rhytmies.

Het 4e stuk was een bijzonder werk van Cage, die dus niet werkt met uitgeschreven bladmuziek maar meer instructies aan de uitvoerders geeft, waarbij hij zich heeft laten inspireren door het I Tjing. Een van de instructies voor het stuk dat vanavond werd uitgevoerd luidde: gebruik plantaardig materiaal voor je instrumenten. Het was dus de eerste keer dat ik iemand muziek met een cactus heb zien maken (ronde cactus - Beefheart! - met lange doornen: kun je mooi op tokkelen). Andere instrumenten die werden gebruikt: wilgetenen, kalebassen, grote gedroogde peulvruchten etc. Op de achtergrond draaide een tape met voorafopgenomen organische geluiden zodat je toch een idee van enige orchestratie kreeg.

the opening act 'oostendorp & marinissen' - who played work by cage and xenakis, so modern composers - certainly had very few to do with beefheart. but nevertheless, it was surprising and fascinating. the fourth and last piece was a special composition by john cage, who doesn't work with written-down sheet music but rather hands down instructions for the performers. one of those for it was: use vegetables as the instruments. so it was the first time ever i saw some-one make music on a cactus (round cactus - beefheart! - with long thorns you can pluck on nicely).

*

[...]

the second act was 'tous dehors', a ten (fe)male strong formation from france which plays about forty instruments: among others electric guitars, banjo, violin, drums, many saxes and clarinets, tuba, trombone, vibraphone and bagpipes - to give you an idea of the timbre.

totally unknown to me, but overwhelming. the music is very dynamic, constantly changing the instrumentation, with sudden time changes, running from folk music to jazz, rock and avant garde. the guitar work in the vein of van binsbergen and zappa. this was really spectacular and the audience was enthusiastic. after the show i bought their cd: tous dehors -'dentiste', anyhow.

De derde act: Voor het eerst wordt het grote scherm achter het podium gebruikt voor dia's van Beefheart. Bekend fotowerk, we herkennen de foto's van Beefheart lp hoezen: de foto van Corbijn, de befaamde troutmask, de hoes van Zappa en Beefheart's gezamenlijke album Bongo Fury....

Op het podium staat PLANET ORANGE, een 5 man/1 vrouw sterke formatie uit Groningen. En wat voor band. Deze band heeft zich duidelijk laten inspireren door Beefheart en ik meende af en toe wat Tom Waits te herkennen. Een schitterende band dus die voornamelijk eigen werk laat horen (hun debuut cd Bungalow Soul gekocht gisteravond, voor Beefheart fans een aanrader) - en ze speelden met veel passie de Beefheart nummers Gimme Dat Harp Boy (van Strictly Personal), Party Of Special Things To Do (Bluejeans And Moonbeams) en Run Paint Run Run (van Doc At The Radar Station) van Beefheart.

Een enthousiastie band met een niet alledaagse bezetting voor een popband - naast het gebruikelijke instrumentarium o.a. congas, banjo, trombone, castanjetten, fluit en pijporgel - die niet alledaagse popmuziek maakt met een zanger die een stem heeft die het midden houdt tussen Waits, Beefheart en Long John Baldry en de motoriek van Joe Cocker. Ja, hoe zou je de muziek moeten omschrijven? Beetje sixties af en toe (tikje Doors misschien?), sprankje Tom Waits, wat Beefheart, soms bijna experimenteel en altijd verrassend.

Aandoenlijk was het ook. De zanger (Dikkie Visser) leek af en toe geen raad te weten met de enthouiaste reacties van het publiek, de overige bandleden hadden best wat meer op de voorgrond mogen treden, het gitaarwerk bleef wat op de achtergrond. Ze zouden die onterechte bescheidenheid eens af moeten werpen. Maar petje af voor deze band.

the third act: for the first time the big screen on the back of the stage is being used for slides of beefheart. well known photos, we recognize the pictures of lp covers: the shot by corbijn, the famous troutmask, the front of zappa and beefheart's joint album bongo fury...

on stage is PLANET ORANGE, a 5man-1woman strong band of the place. and what a band. this group clearly has been influenced by beefheart - and i thought to hear some waits by time and while. so, a splendid band which mainly plays own works (yesterday evening i bought their debut cd 'bungalow soul' which is recommended to beefheart fans) - and with much passion they played the beefheart songs gimme dat harp boy (from 'strictly personal'), party of special things to do ('bluejeans and moonbeams') and run paint run run (off 'doc at the radar station').

an enthusiastic band with a not so ordinary line-up for a pop group - besides the usual instruments among others congas, banjo, trombone, castanets, flute and pipe organ - which makes not so ordinary pop music with a singer who has a voice that stands midway between waits, captain beefheart and long john baldry, and the motorial sense of joe cocker. yes, how to describe the music? a bit of sixties occasionally (a touch of the doors maybe?), a spark of waits, a piece of beefheart, sometimes almost experimental and always catching in. hats off to this band.

*

Tenslotte [de 'TROPICAL HOT DOG BAND':] de gebroeders Vermeulen (ken ik niet) en Arling (Gerry en Harry, spelen drums en gitaar op de laatste cd van Van Binsbergen) en Bob Fosko achter de microfoon. Na Tous Dehors en Planet Orange kon er voor mij niet zo veel meer stuk, maar wat was aangekondigd als Beefheart-vertolkers van de avond werd dus niet echt waargemaakt. Alles wat ze brachten was Harry Irene (van Shiny Beast / Bat Chain Puller). En alsof ze in de gaten hadden dat we meer Beefheart wilden horen speelden ze nog Happy Dog (van de laatste Vanbinsbergen) dat door Fosko als een Beefheartnummer werd aangekondigd. Maar daar trapten we niet in natuurljk. Viel mij een beetje tegen, ik blijf Bob Fosko associeren met Raggende Mannen en ik hou niet zo van zijn zang.

finally [the 'TROPICAL HOT DOG BAND':] tropical the brothers vermeulen - don't know them - and arling - gerry and harry, who play drums and guitar on the latest vanbinsbergen cd - and bob fosko behind the mike. what had been announced as beefheart interpreters of the night just didn't really come true. all they played was harry irene (from 'shiny beast / bat chain puller'). and as if they twigged that we wanted to hear more beefheart they further played 'happy dog' - from the vanbinsbergen album - which was announced by bob fosko as a beefheart song. but we couldn't get fooled of course...

*

Kortom: dit was een verrukkelijke avond en ik heb genoten. Misschien wat minder Beefheart dan gehoopt maar wel vol met fascinerende muziek, vol verrassingen en zeer onvoorspelbaar. Ik moet bekennen dat ik het - op mijn leeftijd nog wel! - toch niet kon laten om - als een puber zou ik bijna zeggen - nog even een poster mee te pikken, dus die hangt nu aan de muur achter me.

in short: it was a delightful evening and i've been enjoying it. perhaps with a bit less beefheart than i hoped for, but full of fascinating music, stuffed with surprises and very unpredictable. i have to admit that i - at my age! - just couldn't resist - like an adolescent - to pick up a poster which now hangs on the wall behind me.

REVIEW 2
in dutch only!

ODE AAN CAPTAIN BEEFHEART MET REGENPIJP EN CACTUS
 by: johan westerman from: 30.12.99 nieuwsblad van het noorden, holland

(detail van de toegevoegde details: Bezoekers: 140.)

Tegen het einde van een lange, als ode aan Captain Beefheart bedoelde avond in het Grand Theatre in Groningen, kwam zowaar Bob Fosko van de Raggende Manne nog even het podium op. Het was hem beloofd dat hij niet hoefde te repeteren en hij had van te voren nog even gevraagd wie dat eigenlijk was, die Captain Beefheart. Dit was tevens de kernvraag van de Tropical Hot Dog Night, waarop muziek te beluisteren viel die varieerde van de Amerikaanse avant-garde van John Cage tot de overdonderende rauwe emoties van het Groninger Planet Orange.

De avond werd geopend met de optredens van Tjeerd Oostendorp en Arnold Marinissen. Uiterst behendig sloeg Marinissen met vier stokken tegelijk op een drietal conga's, een floortrom, een grote trom en twee Afrikaanse trommels. Hij voerde een compositie van Xenakis uit, die componeerde volgens wiskundige principes en hierbij gebruik maakte van kansberekening. Dit levert een aardig geheugenspelletje op, want je hoort de patronen verschuiven en het vergt vervolgens denkwerk om te achterhalen wat er is gebeurd. Beefheart was altijd erg gefixeerd op ritmes, die bij hem vooral niet te recht-toe-recht-aan moesten zijn. Dit was eigenlijk ook de enige overeenkomst, want bij Beefheart gaat het voor een groot deel om rauwe, primaire emoties en dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van de mathematische benadering van Xenakis.

Het stuk van John Cage dat eveneens door Marinissen werd uitgevoerd op 'alleen maar plantaardige bestanddelen' had vooral visueel een link met Beefheart, met als hoogtepunt een melodietje dat werd gemaakt met de naalden van een cactus. Het was verbluffend wat voor geluid die prikdingen maken wanneer je ze versterkt en er een leuk galmpje aan toevoegt. Beefheart trok zich na het einde van zijn muzikale carrière terug in de woestijn en werd regelmatig gefotografeerd met cactussen, mede omdat de stekeligheid van deze plant aansluit bij het karakter van de eigenzinnige muzikant.

Marinissen gebruikt verder een verse wortel als hoorn - waarvan na gebruik een stevige hap moest worden genomen - en bediende zich van grote pitten, een regenpijp, een takkenbos en een boomstam. Als een voodoo-meester voerde hij het ritueel uit, dat met al die plantaardige instrumenten haast wel een natuur-aanbidding leek. Wellicht is hier nog een kleine link met de 'primitieve' kant van Beefheart te ontdekken.

[...]

De rauwheid en emotie kwamen eindelijk aan bod bij het optreden van Planet Orange uit Groningen. De zanger hiervan, Dikkie Visser, zong ooit bij De Kast, maar gaat liever als een wildeman tekeer bij de muziek van Planet Orange, die behoorlijk in de lijn ligt van Beefheart. Afgezien van het feit dat ze drie nummers van hem vertolkten kwam dit vooral ook omdat hier een gezelschap bezig was dat er geen moeite mee heeft om te herhalen en emoties te tonen. Hierdoor wisten zij de kern van de kracht van Beefheart te bereiken: een combinatie van primaire gevoelens en eigenzinnigheid.

Dit kon niet meer overtroffen worden door de als klapper bedoelde afsluiter van de avond, met de gebroeders Arling en de gebroeders Vermeulen, die Bob Fosko van het inmiddels ter ziele gegane Raggende Manne hadden weten te strikken voor een improvisatie. Met zijn korte kreten was hij wel toepasselijk primitief, maar raakte hij nergens de bezieling van Captain Beefheart. Daarvoor moest je toch echt bij Planet Orange zijn.